Nog meer ballonnen...

De volgende dag stond Sarah al vroeg op. Ze wilde de kistjes openen, met de gouden slotjes. Maar eerst wilde ze weten hoe het met Jordi was. Ze wilde het ziekenhuis bellen, maar het was nog te vroeg. Het moest maar even wachten tot ze terug was.  "Pap, ik wil graag met de bus naar de plek waar ik met Jordi gisteren was, mag ik?" Joppe vond het goed. Het was lang geleden dat ze in de bus had gezeten, het was groter dan ze dacht. Het was een groene bus, met een paar gele strepen en een beetje blauw. Toen ze voor de deur van het schuurtje stond zag ze dat de schuur op slot zat. Had ze nou gisteren maar beter naar Jordi geluisterd. Dan had ze het nummer van het slot geweten. Misschien lukte het met de speld uit haar haar. Ze stak de speld in het slot en wiebelde heen en weer. Ja, daar ging hij open. Toen ze in de schuur stond zag ze allemaal kistjes. Ze zaten allemaal op slot. Of nee, eentje waren ze vergeten. Toen ze hem opendeed zag ze allemaal gele ballonnen... Ik denk dat ik het begrijp, mompelde ze zachtjes. Ze hebben vast een feest of zoiets, met al die ballonnen. Ja, het is misschien wel voor de verjaardag van Jordi! Snel liep ze de schuur weer uit, deed hem op slot en ging weer met de bus naar de woonboot. Toen ze binnenkwam vroeg ze gelijk aan Joppe: " Zijn jullie iets van plan met de verjaardag van Jordi, iets met veel ballonnen? Ik zie overal gele ballonnen..." "Ja," antwoordde Joppe, "maar je moet hem nog niets vertellen hoor!" "Is goed," zei Sarah.

Even later ging ze met Joppe naar het ziekenhuis, waar Jordi lag. Toen ze bij de balie kwamen, vroegen ze waar kamer 133 was, de kamer van Jordi. Toen ze bij de kamer aankwamen bl;eek dar Jordi net naar huis was gegaan. Toen gingen ze ook maar weer naar huis. Hewel toevallig ging net de telefoon toen ze de deur opendeden. Het was Jordi aan de telefoon. Hij wilde even zeggen dat alles goed met hem ging.

Een paar dagen later

Sarah ging met Joppe naar het huis van Jordi, omdat hij jarig was. Toen ze daar aankwamen zei Dille: "Jordi slaapt nog..." Dat vonden ze niet erg, want ze moesten de taart nog versieren. Toen de taart met aardbeien, slagroom en stukjes komkommer klaar was, riepen ze Jordi dat hij naar beneden moest komen. Toen hij naar beneden kwam riepen ze in koor:

" Hieperdepiep hoera, Jordi 14 jaar!" Het werd een hele leuke dag met heel veel gele ballonnen. "Maar waarom liep Sluimer de hele tijd zo geheimzinnig te doen met dat koffertje? vroeg Jordi. "O, dat is niets bijzonders hoor. Daar zat geld in voor deze verjaardag." " Waar is Sluimer eigenlijk?" vroeg Sarah. Op dat moment kwam Sluimer de keuken binnenlopen. "Gefeliciteerd jongen, met je verjaardag. Hoe oud euh ben je eigenlijk geworden?" "14 Sluimer, 14 jaar" "Hoe kun je eigenlijk zomaar binnenlopen Sluimer?" vroeg Dille. "Nou, dat is simpel. Je drukt op de bel, maar hij doet het niet. De deur staat open, dus wat doe je dan? Je loopt naar binnen..."

Die dag had Jordi heel veel cadeaus gekregen en hij had de leukste dag van zijn leven!