Een onbekende jongen

“Ik hoorde vannacht voetstappen. Ik ben gelijk uit bed gekropen en heb me in de kast verstopt. Ik kon dus niet zien wie het was. Het rare is, er is niets gestolen, maar er werd iets gezegd over een briefje… Ik denk het briefje dat wij gevonden hebben, dat met die code… Ik denk dat het de code van de koffer is, die Sluimer begraven heeft. Laten we teruggaan naar mijn huis, dan haal ik ook mijn verrekijker op. Dan hebben we er allebei één en kunnen we Sluimer bespioneren als hij weer in de buurt komt!"

Toen ze bijna bij de woonboot van Sarah  waren zag Sarah een auto stoppen bij de woonboot van Sluimer. “Jordi kijk, Sluimer krijgt bezoek!” Ze zagen een man uitstappen en een jongen. De  man verdween gelijk naar binnen, maar de jongen konden ze goed zien. Hij was net zo oud als zij. Zijn haar was lang en leek al weken niet gekamd. Hij had een fel geel T-shirt aan en een spijkerbroek met een grote scheur op zijn knie. In zijn oor glinsterde een oorbel. Jordi ging weer verder in zijn aantekenboek. Sarah bleef maar kijken naar de boot van Sluimer en de onbekende jongen. Ze zag hem een beetje verveeld op de bank voor Sluimer zijn boot zitten. Sarah zei tegen Jordi: “Zullen we vragen of hij met ons wil spelen?” Dat vond Jordi goed.

De jongen had hen eerst even onderzoekend aangekeken, maar mompelde toen dat hij toch niets beters te doen had en dus wel mee wilde spelen. Toen ze even later met z’n drieën weer in de boomhut waren, werden er eerst vragen gesteld. “Hoe heet je?” vroeg Sarah.  “Ik heet Falp,”  zei de jongen.

“En hoe oud ben je? “ “Ik ben 12 .” Sarah vertelde wat er die nacht was gebeurd en wat ze Sluimer met het koffertje hadden zien doen en van de ballon met het briefje..

“Zullen we de koffer opgraven?” vroeg Falp. “Moeten we dat nou wel doen?” zeiden Jordi en Sarah bijna tegelijk….