Boink Boink Boink. Wat is dat? Vraag ik aan mijn moeder. Maar mijn moeder weet het ook niet. We gingen verder. Ritsel Ritsel, Hé daar is het weer en het komt dichterbij. We gaan nog een stukje verder en horen het geluid steeds dichterbij komen. En dan, Hee wat mot dat daar ??? w..wie z..zei dat? Ik de Boeman, nou goed !?!?! NEEE!!! Mama HELP !!! ik ben bang. Ik ook lieverd. Komen jullie nog verder zegt de Begeleider. Ja we komen er al aan, kom we moeten verder. Vieuww, de vind waait. We komen eindelijk aan het eind van het pad aan. we komen bij de begeleider en die zegt: kom maar binnen. We voelen ons niet op ons gemak, we voelen allebei hetzelfde, we willen hier weg! Snel ren weg snel, snel. En ja hoor we waren bij onze auto en wat denk je… Er zitten wielklemmen op, wat moeten we nu ??? Kom we rennen verder anders komen we hier nooit weg!
Maar waar zijn we eigenlijk, ik zou het niet weten. Maar mijn moeder gaf niet op. En we renden verder ergens heen, ergens waar andere mensen zijn. Maar de straat, hij werd steeds langer dan eerst. Waar gingen we heen? Ik wist het niet. Mama volgens mij ook niet, maar alles was beter dan in de buurt van dat enge huis! En eindelijk zag ik het eind van de straat steeds dichterbij komen. Ik rende steeds harder ik wou hier weg! En je zult het misschien niet geloven, maar we stonden in onze eigen straat, voor ons eigen huis! Maar dat kan toch niet dan was dat ene enge huis dus bij ons in de straat of was ik nou gek. Of misschien was het een droom, of niet. Ik zal het niet weten, echt niet. Mama, mama roep ik. Waar is mama is ze verdwenen of wacht, ik knijp me gewoon en kunnen we zien of het een droom is, en dat doe ik. AAAUUUWWW nee dus. Ik droom niet, echt niet! En opeens stond ze weer naast me, we liepen samen naar binnen, en gingen stijf tegen elkaar aan op de bank zitten. Mama zei we gaan eerst maar eens lekker uitrusten, wil je een kop warme chocolademelk? Ja, lekker! Als mama weer terugkomt vraag ik: gaan we weer een nieuw huis zoeken? Mama antwoord: Ja waarschijnlijk wel SCHAT !!! Maar nee, dat kan toch niet, ik heb hier net vrienden gemaakt en het is gezellig. Ik ga dan niet MEE, Punt uit. Maar kindje toch, we gaan in een warm land wonen en daar maak je toch ook zo weer nieuwe vrienden toch ??? zei mijn moeder. Terwijl ze de chocolademelk ophaalde. Er rolde een traan over mijn wang. En ik dacht: dat kan toch niet? We gingen op internet weer zoeken en vonden een mooi huis maar toen we daar kwamen zag het er zo vreemd uit, dat we maar weer terug gingen. Toen we thuis op de bank zaten vroeg ik aan mijn moeder, gaan we nog verhuizen? Nou, voorlopig nog even niet!!!
Van Lisa & Annemarie
Vervolg op het verhaal van Marcha
