Verhalen spinnen lezen

Hieronder zie je het leesschema van Verhalen Spinnen. Elk blokje staat voor een hoofdstuk van een verhaal. Als je op een blokje klikt, verschijnt onder het leesschema dat hoofdstuk. Als een blokje nog grijs is, moet dat hoofdstuk nog geschreven worden. Om één verhaal te lezen, volg je de pijlen en de kleuren in het leesschema. Elk verhaal krijgt zijn eigen kleur.  Je kunt het lezen of de video bekijken waarin de schrijvers  hun hoofdstuk voorlezen.

Onderin het leesschema zie je bij elk verhaal open staan. Als je hierop klikt, krijg je alle hoofdstukken van dat verhaal op een rijtje te zien in een pdf-bestand. Je kunt dan het hele verhaal achter elkaar lezen. In het gekleurde schema, bovenaan elk hoofdstuk, zie je welke lijn er wordt gevolgd. Je kunt het hele  verhaal ook uitprinten.

Video bekijken
Klik op de zwarte pijl om de video te starten. Op de video zie je de schrijvers hun hoofdstuk voorlezen. Aan het eind van deze video kun je doorklikken naar het vorige of volgende hoofdstuk of de video opnieuw bekijken.



 

 

                         
Hoofdstuk 1                        
   
                 
Hoofdstuk 2
18-03-2013
                       
   
 
             
Hoofdstuk 3
25-03-2013
                       
   
 
 
         
Hoofdstuk 4
01-04-2013
                       
   
 
 
 
     
Hoodfstuk 5
08-04-2013
                       
   
 
 
 
 
 
Hoofdstuk 6
15-04-2013
                       
                         
    Verhaal 1   Rond   verhaal 3   Verhaal 4   Verhaal 5   Een andere Jeff


Verhaal 4 - Hoofdstuk 6 - Verknipte wereld

Shit, op slot.
Jeff rammelde tevergeefs aan de deurknop. Toen duwde hij met zijn volle gewicht tegen de deur. Geen beweging. Onwillekeurig keek hij zijn kamer rond. Zijn kamer in een andere wereld, zijn nepkamer. De Uluru is het huis van de dromen, had professor Sarion gezegd. Dat kon je wel zeggen, ja! Alles was hier nep. Zelfs die professor!
Er was maar één manier om uit deze absurde droomwereld te breken. Ten slotte wist Jeff hoe hij hier was gekomen. Maar dan moest hij wel eerst naar die kloon toe!

Plotseling herinnerde hij zich de woorden van Wanambi. Waar je wilt zijn… Jeff kon daar zijn, waar hij wilde zijn. Hij sloot zijn ogen. Ik wil naar het kamp, bad hij vurig. Naar het kamp…, het kamp…


Voor zijn ogen losten de regenboogkleuren op als damp in de lucht. De zon was al achter de Kata Tjuta gezakt, maar de hitte van de dag straalde nog van de rode rotsen.
Eerst die kloon vinden, dacht Jeff. Met zijn lok. De jongen was exact zijn spiegelbeeld, behalve de tatoeage en de haarlok die Jeff aan een vleugel had doen denken.
Jeff knipperde met zijn ogen. Tientallen meters voor hem stond de grote tent, een okergele wigwam. Originele barak, dacht hij. Hij klapte het schaartje uit zijn zakmes en liep eropaf. Binnen klonk een snurkconcert. Had hij even mazzel.
Jeff sloeg de canvaslap een stukje open. Daar lagen ze: Nep-Jason, Nep-Max en Nep-Sevda, in hun slaapzakken. En rechts om de hoek: Bingo!
Onhoorbaar schuifelde hij naar binnen en knielde bij zijn opponent neer. Hij moest snel handelen. Hij pakte de haarlok tussen zijn vingers. Herinner je hoe je hier bent gekomen. Vliegtuig…, vleugels…, haarlok…
Knip!

De aarde onder hem begon te beven. In de diepste diepte leken reuzenrotsblokken over elkaar heen te tuimelen, onderling vechtend wie als eerste de aardkorst mocht openrijten. Dit is het einde, dacht Jeff. Ik ben er geweest. Hij wilde zich aan een tentstok vastklampen, maar een rukwind had de wigwam weggevaagd. Een rode zandstorm wervelde om hem heen. Heftiger…, dichter…, dikker… Jeff greep naar zijn keel, hij kreeg geen adem meer…


En toen verstilde de orkaan. Zover hij kon kijken daalde het rode stof neer op de uitgestorven dorre vlakte. Jeff tuurde in de vallei. Geen enkel teken van leven. Alleen meende hij op de top van de Kata Tjuta gesis te horen. Even maar.
Hij spitste zijn oren. Wat was dat? Mitrailleurschoten? Nee…, een helikopter!
Onder geweld van opwaaiende stofwolken landde de helikopter bovenop de Uluru. Een deur roetsjte open.
‘Jeff van Stokkom?’ riep een vrouwenstem.
‘Ja?’
‘Instappen!’
Jeff sprintte naar het open gat. Terwijl hij op de passagiersstoel plofte,  gleed achter hem de deur dicht.
De pilote knipoogde naar hem en trok de hendel op.
Eindelijk…
Prrt, prrt.
“Thuis” stond er in het schermpje!

Jeff nam zijn mobiel meteen op. ‘Pap?’ Zijn stem trilde. ‘Ah! Ik kom naar huis, mam!’



Verhaal 4 Hoofdstuk 5

Verhaal 4 - Hoofdstuk 6 - Verknipte wereld
Geschreven door Wim Bos